28 października 2020 roku w wieku 70 lat  szeregi żywych opuścił nasz kolega Attila Szalai. Dyplomata, dziennikarz, tłumacz, pisarz - w nekrologach wymieniono ważne elementy jego różnorodnej kariery.

Jednym słowem: polonista, czyli jak określano w starszej formie: przyjaciel Polaków.

Był godnym kontynuatorem wielkiej tradycji legendarnej przyjaźni polsko-węgierskiej. Od wieków w naszym życiu duchowym zawsze byli ludzie, którzy przejmowali tę pałeczkę, która prawdopodobnie  zapoczątkowano w średniowieczu. Był jednym z członków długiej dziejowej sztafety. Był też jednym z kurierów węgiersko-polskiej wspólnoty losów. Wezwanie trafiło do niego jako autostopującego po Polsce młodego człowieka. Przez wiele lat mieszkał w Warszawie, pracując jako mediator, najpierw jako tłumacz, a następnie jako uczestnik kontatków opozycyjnych, i jako węgierski korespondent tygodnika Solidarności. Po powrocie do domu był dziennikarzem i redaktorem naczelnym ważnych dzienników/gazet. Następnie jako dyplomata pracował w Ambasadzie Węgier w Warszawie. Instytut Węgierski w Warszawie podczas kiedy pełnił funkcję dyrektora przeżył jeden z ważniejszych okresów rozkwitu. W ostatniej części swojego życza napisał prace poświęcone historii współczesnej, i opublikował tom swoich wspomnień z lat spędzonych w Polsce. Przez 13  lat był stałym współredaktorem wydawanego w Budapeszcie kwartalnika „Głos Polonii” oraz Zeszytów Historycznych poświęconych polsko-węgierskiej historii.  

Dla utrwalenia tę bogatą karierę chcemy zebrać o Nim wspomnienia przyjaciół i współpracowników. O to właśnie chcemy prosić w krótszej lub dłuższej formie do 30 stycznia 2021 r. Czekamy na rękopisy, które prosimy kierować na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Kiss Gy. Csaba                                                                                                  Molnár Imre

Budapeszt 4. grudnia 2020 r.